Η πρώτη αλλαγή ήταν επιβεβλημένη. Ο Νίκος Ζαγουρής είχε τη στήριξη της διοίκησης για πολύ καιρό, αλλά δεν μπόρεσε να αλλάξει την κατάσταση. Μετά το καλό ξεκίνημα, ο Παλλαυρεωτικός παρέμενε στις τελευταίες θέσεις και έπρεπε να γίνει το απαραίτητο… ηλεκτροσόκ. Η έλευση του Γιώργου Παπαϊωάννου δεν έφερε άμεσα αποτελέσματα, αλλά και πάλι η διοίκηση της ομάδας του Λαυρίου έπραξε σωστά. Έδωσε χρόνο και στήριξε την επιλογή της και τώρα δικαιώνεται. Ο Παπαϊωάννου είναι ένας εξαιρετικά εξελίξιμος τεχνικός, έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια του και ήταν αντικειμενικά η κατάλληλη επιλογή. Είναι γνώστης της κατηγορίας και πολύ καλά της ομάδας, αφού είναι «παιδί» της περιοχής. Ο Λαυριώτης τεχνικός δούλεψε όλο αυτό το διάστημα και άλλαξε την κατάσταση. Πήρε το μπόνους της ψυχολογίας από τη νίκη με τα Καλύβια, η νίκη στο ματς με τον Παμπαιανικό με ανατροπή και με παίκτη λιγότερο μάλιστα, πιστώνεται περισσότερο στους ποδοσφαιριστές και στην ψυχή που έβγαλαν και τώρα ήρθε η νίκη με τον Νικολακάκη που έφερε την ομάδα για πρώτη φορά μακριά από την επικίνδυνη ζώνη, σχεδόν από την αρχή του πρωταθλήματος. Η επιλογή της διοίκησης στον πάγκο ήταν η καταλληλότερη και αποδεικνύεται τώρα…
Παράλληλα, στον Παλλαυρεωτικό κινήθηκαν για να καλύψουν και τα κενά. Και το έκαναν… υπογείως! Η διοίκηση της ομάδας του Λαυρίου βλέποντας τα προβλήματα που υπήρχαν (8 απουσίες με 6 τραυματίες και 2 τιμωρημένους), έκανε μαζεμένες τρεις κινήσεις. Πράγμα που αν δεν είχε πετύχει, θα αναγκαζόταν να παίξει κόντρα στον Νικολακάκη με 11 ποδοσφαιριστές. Στον Παλλαυρεωτικό εντάχθηκαν ο 23χρονος μεσοεπιθετικός Άγγελος Ζαγουρής, ο 29χρονος μεσοεπιθετικός Γιώργος Ζατσελάρι και ο 26χρονος στόπερ Νίκος Τσετβερίκοβ. Τρεις κινήσεις που έμειναν «κρυφές» μέχρι και το ματς με τον Νικολακάκη. Δεν ήθελαν από τη διοίκηση του Παλλαυρεωτικού να γίνουν οι… αποκαλύψεις και κατάφεραν να κρατήσουν ινκόγκνιτο την έλευση των τριών παικτών. Με αποτέλεσμα οι μεταγραφές αυτές να μείνουν εντός των… τειχών της πόλης. Μπορεί για κάποιους να μην σημαίνει πολλά αυτό, αλλά το να εμφανίσεις τρία νέα «όπλα» στη μάχη, σίγουρα σου δίνει ένα αβαντάζ. Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για μια… μητέρα των μαχών, απέναντι σε έναν αντίπαλο με τον ίδιο στόχο όπως ο Νικολακάκης. Φυσικά και σε αυτήν την περίπτωση η διοίκηση δικαιώθηκε και με το τελικό αποτέλεσμα.
Ο στόχος της παραμονής δεν έχει επιτευχθεί για τον Παλλαυρεωτικό. Κι ούτε οι τρεις σερί νίκες τον εξασφαλίζουν. Μπορεί να μην επιτευχθεί κιόλας. Ωστόσο, τα οφέλη για τον Παλλαυρεωτικό φέτος είναι μεγάλα. Η διοίκησή του απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη πείρα με τη συμμετοχή στη μεγάλη κατηγορία και έμαθε να ελίσσεται ακόμη καλύτερα, κόντρα στις πολύ μεγάλες αντιξοότητες. Ο κόσμος το είδε αυτό και συνεχίζει να στηρίζει με τα… μπούνια. Το γήπεδο του Λαυρίου συγκεντρώνει πιο πολλούς οπαδούς από τα περισσότερα γήπεδα στην ΕΠΣΑΝΑ. Και ο κόσμος είναι πιστός και ακολουθεί την ομάδα και στα εκτός. Εκτιμούν την προσπάθεια που γίνεται και με τη σειρά τους είναι εκεί για να χειροκροτήσουν. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Ότι κι αν συμβεί φέτος, ο Παλλαυρεωτικός προσθέτει χρυσές σελίδες στην ιστορία του. Κι αν δεν τα καταφέρει, τότε όλοι θα ξέρουν ότι δεν έπιασαν το ταβάνι τους… Και όταν επιστρέψουν θα είναι ακόμη πιο δυνατοί και έτοιμοι για τη μεγάλη πρόκληση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου